Στις 21 Νοεμβρίου, οι χριστιανοί σε ανατολή και δύση, εορτάζουν με επισημότητα τα Εισόδια της Παναγίας. Στις περιοχές του… πάλαι ποτέ βενετοκρατούμενου ελληνισμού, την ημέρα εκείνη, τιμούσαν την Παναγία της Υγείας, μία θρησκευτική εορτή που καθιερώθηκε στη Βενετία το 1630 και διατηρήθηκε σε όλες της τις κτήσεις έως και την πτώση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου το 1797. Πάντως, ακόμα και σήμερα, η Παναγία της Υγείας συνεχίζει να τιμάται στα πολυάριθμα παρεκκλήσια που έχουν κτισθεί για χάρη της σε όλη την Ιταλική χερσόνησο, κυρίως όμως στον μεγαλοπρεπή ομώνυμο Ναό στο Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας, αλλά και στις όμορες περιοχές της Ίστρια και των δαλματικών ακτών.

Στην Κέρκυρα, στο μέσο της κεντρικής πλατείας, πίσω από τον Καθεδρικό Ναό «Ντόμο», εκεί που σήμερα βρίσκεται το «πεντοφάναρο», χτίστηκε στα μέσα του 18ου αι. ένας περικαλλής ναός που αφιερώθηκε στην Παναγία του Αγιοτάτου Ροδαρίου ή όπως σημειώνεται στα έγγραφα της εποχής στην «Beata Vergine del Rosario». Η λατρεία στην Παναγία του Ροδαρίου αναπτύχθηκε ιδιαίτερα μετά τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου στις 7 Οκτωβρίου 1571, όταν ο ενωμένος ευρωπαϊκός χριστιανικός στόλος, απαντώντας στο κάλεσμα του Πάπα, συγκεντρώθηκε στις Εχινάδες νήσους έξω από τον Κορινθιακό κόλπο, αντιμετωπίζοντας με επιτυχία τον αντίστοιχο Οθωμανικό και καταλείποντας μία περιφανή νίκη την οποίαν αφιέρωσαν στην Παναγία.

Πρώτη Τετάρτη του Αυγούστου και με τη ζέστη να θεριεύει, το μυαλό μας τρέχει στην κατασκήνωση της Μεσογγής. Φέτος, οι δραματικές συνθήκες που έχουν πανικοβάλλει όλο τον κόσμο, δεν επέτρεψαν στους κατηχητές να οργανώσουν με την ίδια επιμέλεια, την κατασκηνωτική περίοδο και αν και κάποιοι πρόλαβαν να εκμεταλλευθούν τη χαλάρωση που προσφέρει αυτός ο χώρος, η Αρχιεπισκοπή μας έχασε – δυστυχώς – την ευκαιρία να συγκεντρώσει, όπως κάθε καλοκαίρι τα παιδιά, προσφέροντάς τους εκτός από μπάνια και το δικαιολογημένο… σαματά, τη μοναδική ευκαιρία για κάποια πνευματική αναζήτηση και κατήχηση.

Με τις εργασίες στο καμπαναριό της Annunziata να προχωρούν, έστω και με αργούς ρυθμούς, η στήλη αυτή ολοκληρώνει τον κύκλο της, τουλάχιστον μέσα από αυτήν τη σελίδα με ένα τελευταίο αφιέρωμα, σ’ αυτό το σπουδαίο μνημείο που για δεκαπέντε και πλέον χρόνια μας απασχόλησε μέσα από κείμενα, παρεμβάσεις, εκθέσεις και διαμαρτυρίες. Ελπίζουμε ότι στις αρχές Οκτωβρίου, όταν τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη θα τιμούν την επέτειο των 450 χρόνων από τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου, εδώ στην Κέρκυρα, έστω και ουραγοί, να μπορέσουμε σ’ αυτό το χώρο, να υψώσουμε ένα μνημείο ή να ανάψουμε μία φλόγα στη μνήμη των Κερκυραίων, των Ελλήνων,

Χθες, 16 Δεκεμβρίου 2020, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη στον τόπο μας, ενώ σε όλο τον κόσμο έγιναν ιδιαίτερες εκδηλώσεις, η επέτειος των 250 χρόνων από τη γέννηση του Λούντβιχ Βαν Μπετόβεν (Βόννη 1770-Βιέννη 1827), αυτού του εμβληματικού γίγαντα της κλασικής μουσικής, του αξεπέραστου συνθέτη των εννέα συμφωνιών.
Το Βατικανό αναγνωρίζοντας την ανυπέρβλητη καλλιτεχνική του προσφορά, τον τίμησε με ένα γραμματόσημο και ένα αναμνηστικό νόμισμα των 5 ευρώ.

Όταν ο άγγλος νομπελίστας (ποιητής και δοκιμιογράφος) Thomas Stearns Eliot, (1888-1964) έγραφε το 1935 το περίφημο έργο του «Φονικό στην Εκκλησιά», που αφορούσε στη δολοφονία του αρχιεπίσκοπου της Καντερβουρίας Θωμά Μπέκετ το 12ο αιώνα, δεν είχε προφανώς κατά νου ένα άλλο φονικό, που είχε λάβει χώρα στον Καθολικό Καθεδρικό Ναό της Κέρκυρας αιώνες αργότερα, το 1898. Και αν το έργο του Έλιοτ έχει χαρακτηριστεί ως ένα ποιητικό όραμα που περιγράφει τον αγώνα του Μπέκετ ενάντια στις επιβουλές του βασιλιά Ερρίκου του Β’, τα όσα ακολούθησαν στην κοινωνία και στην Εκκλησία της Κέρκυρας στα τέλη του 19ου αιώνα, μονάχα αποτροπιασμό και προβληματισμό θα μπορούσαν να προκαλέσουν.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος Ν. Βαρθαλίτης γεννήθηκε στη Βάρη Σύρου την 1η Ιανουαρίου 1924. Γόνος πολυμελούς χριστιανικής οικογένειας που προσέφερε τέσσερα μέλη της στον κλήρο της Ελλάδος, αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Λεόντειο Λύκειο, συνέχισε τις σπουδές του στη θεολογία και φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο των Πατέρων της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στη Lyon της Γαλλίας.

Ο Λορέντζος Μαβίλης υπήρξε λυρικός ποιητής, εθνικός αγωνιστής, βουλευτής Κερκύρας, μανιώδης παίκτης σκακιού και δημιουργός σκακιστικών προβλημάτων που δημοσιεύθηκαν σε διάφορα γερμανικά περιοδικά. Γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη από καθολικό πατέρα ισπανικής καταγωγής. Η οικογένειά του ανήκε στην αστική τάξη και υπήρξε οικονομικά εύπορη. Ο παππούς του, Don Lorenzo Mabili y Boulligny (Αλικάντε Ισπανίας 1765 – Κέρκυρα 7/10/1853), ήταν Ισπανός και υπηρέτησε για πολλά χρόνια ως πρόξενος της Ισπανίας στην Κέρκυρα, όπου παντρεύτηκε την κερκυραία ευγενή Αικατερίνη Δούσμανη.

Μία ακόμα μακραίωνη παράδοση, αυτή της Καθολικής Λιτανείας της Αγίας Δωρεάς, έμελλε να διακοπεί φέτος, εξαιτίας των μέτρων που έχουν ληφθεί για την προστασία του κόσμου από τον κορωνοϊό.
Την πρώτη ή τη δεύτερη Κυριακή του Ιουνίου, η Καθολική Εκκλησία στην Κέρκυρα φόραγε τα γιορτινά της, τα παιδιά των πρώτων τάξεων του κατηχητικού λάμβαναν τα Μυστήρια της πρώτης κοινωνίας και του Χρίσματος και ντυμένα «νυφούλες» ή με τα γαμπριάτικα κουστουμάκια, έκαναν την επίσημη εμφάνισή τους στους δρόμους της πόλης μας.

Κάθε χρόνο, την 1η Νοεμβρίου, η Καθολική Εκκλησία πανηγυρίζει την εορτή των Αγίων Πάντων, εορτή που αποτελεί αργία στις περισσότερες καθολικές χώρες του δυτικού κόσμου, ενώ την επομένη, στις 2 δηλαδή Νοεμβρίου, τιμά τη μνήμη των κεκοιμημένων πιστών. Πρόκειται για μία ιδιαίτερη εκδήλωση ευλάβειας και τιμής προς τα αγαπημένα πρόσωπα που «έφυγαν» και μία υπενθύμιση για το πόσο πρόσκαιρο είναι το πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο.

Ο συριανής καταγωγής Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Λεονάρδος Ιωάννου Βαπτιστή Πρίντεζης γεννήθηκε στην  Αθήνα στις 15 Ιουνίου 1854. Σπούδασε στην σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Νάξο, όπου συνδέθηκε με τον μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελευθέριο Βενιζέλο. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, αναχώρησε για τη Νάπολη όπου σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία, χειροτονήθηκε διάκονος και συνέχισε τις σπουδές του στη Γένοβα. Εκεί, στις 26 Μαΐου 1877 χειροτονήθηκε ιερέας.

Την περίοδο του μεσοπολέμου, έκανε την εμφάνισή του, για πρώτη φορά, στην Αθήνα -στα πλαίσια της Καθολικής Εκκλησίας- ένας εκδοτικός οργανισμός, με σκοπό την έκδοση θρησκευτικών και ιστορικών βιβλίων, αγιογραφιών, κοινωφελών εντύπων, ειδών εκκλησιαστικής ευλάβειας και άλλων συγγραμμάτων θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης και προβληματισμού. Τα βιβλία αυτά, υπήρξαν για πολλές δεκαετίες, τα εγχειρίδια αλλά και βασικά εργαλεία στη διαπαιδαγώγηση των καθολικών, κυρίως των νέων, από τους εκκλησιαστικούς τους παραστάτες και εφημερίους.