Με μία πανηγυρική τελετή στον Καθολικό Καθεδρικό Ναό της Κέρκυρας, κλήρος και λαός τίμησαν την επέτειο 25 χρόνων Ιεροσύνης του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Κερκύρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας και Τοποτηρητή του Αποστολικού…

Σε ένα μικρό στενό, στο βιομηχανικό -κάποτε- προάστιο της Γαρίτσας, πίσω από το χώρο που κάποτε λειτουργούσε το εργοστάσιο του Μπάκλη, βρίσκεται ένας μικρός καθολικός ναός αφιερωμένος στην Παναγία της…

Το συγκεκριμένο μνημείο το οποίο είναι γνωστό και ως «Τένεδος» ή «Παναγία της Τενέδου», αποτελεί μία από τις πιο ιστορικές εκκλησίες του νησιού που ξεκίνησε να κτίζεται το 1663, στη θέση παλαιότερου ναού, με σκοπό να φιλοξενήσει – στο χώρο της παρακείμενης Μονής – το ιεροσπουδαστήριο (σεμινάριο) των καθολικών.

Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν το τελευταίο διάστημα για την αναμενόμενη, στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, απόφαση του Τουρκικού Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την μετατροπή του μνημείου της Αγίας Σοφίας, από μουσείο σε μουσουλμανικό τέμενος. Η απόφαση του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου της Τουρκίας, όπως επικυρώθηκε με προεδρικό διάταγμα του Ταγίπ Ρετζέπ Ερντογάν, ήρθε να καταργήσει το νόμο του πατέρα της Τουρκικής δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, όταν το 1934 αποφάσισε να μετατρέψει τον εμβληματικό αυτό χώρο, σε μουσείο, μετά από 480 χρόνια που λειτουργούσε ως τζαμί.

Μία από τις πλέον ιδιαίτερες και διαδεδομένες εορτές στο λειτουργικό ημερολόγιο της Καθολικής Εκκλησίας είναι αυτή του Χριστού Βασιλέα του Σύμπαντος. Φέτος, με κλειστούς τους ναούς και χωρίς τη συμμετοχή πιστών, η Εκκλησία μας θα την εορτάσει -μοναχικά- την Κυριακή 22 Νοεμβρίου.

Οι ρίζες της εντοπίζονται το 1899, όταν ο Πάπας Λέων ΧΙΙΙ, καθιέρωσε, την 11η Μαΐου ως την ημέρα της αφιέρωσης των ανθρώπων στην Ιερά Καρδία του Ιησού. Λίγα χρόνια μετά, το 1923, κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Ευχαριστιακού Συνεδρίου της Ρώμης, ο Πάπας Πίος ΧΙ επικύρωσε το αίτημα 340 καρδιναλίων, Αρχιεπισκόπων, Πρελάτων και Πρωθηγουμένων, που ζητούσαν “για να αποκατασταθούν οι προσβολές που έγιναν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού από τον επίσημο αθεϊσμό, η Αγία Εκκλησία να καθιερώσει μία λειτουργική πανήγυρη, η οποία υπό τον τίτλο του Βασιλέα Χριστού, θα διακηρύσσει επίσημα τα κυριαρχικά δικαιώματα του βασιλικού προσώπου του Ιησού Χριστού, ο οποίος ζει στην Ευχαριστία και βασιλεύει, με την Ιερή του Καρδία, στην κοινωνία”.

Το πρεζέπιο, η χριστουγεννιάτικη δηλαδή φάτνη, είναι μία αναπαράσταση της γέννησης του Χριστού κι αποτελεί μία παράδοση που ξεκίνησε στην Ιταλία, κατά την περίοδο των μέσων χρόνων και πολύ γρήγορα αναπτύχθηκε σε όλον τον χριστιανικό κόσμο. Πηγή της αναπαράστασης αυτού του γεγονότος αποτελούν τα Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά που ιδιαιτέρως περιγραφικά και με γλαφυρότητα ιστορούν τη γέννηση του Ιησού και το περιβάλλον μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε.

Η αρχαιότερη αναπαράσταση της Θείας Γέννησης εντοπίζεται στις κατακόμβες της Αγίας Πρισκίλλας στη Ρώμη, όπου σε μία εξαιρετική τοιχογραφία του 3ου αιώνα εμφανίζεται η Παναγία να κρατά στα χέρια της το βρέφος Ιησού. Έκτοτε, ο εικονογραφικός αυτός τύπος αποτέλεσε ένα ιδιαίτερα δημοφιλές θέμα για πολλούς ζωγράφους, αγιογράφους και γλύπτες, οι οποίοι διαμόρφωσαν, σταδιακά, την εικόνα της γέννησης στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.

Στις 16 Ιουλίου η Καθολική Εκκλησία τιμά την Παναγία του όρους Καρμήλου. Πρόκειται για μία από τις πιο δημοφιλείς θεομητορικές εορτές στον καθολικό κόσμο. Στην Κέρκυρα, η παρουσία μοναχικών ταγμάτων Καρμηλιτών, την περίοδο της βενετοκρατίας, καλλιέργησε μία ιδιαίτερη ευλάβεια που διατηρείται έως τις μέρες μας. Το γεγονός ότι άνδρες και γυναίκες, ακόμα και σήμερα, φέρουν το όνομα Κάρμενος και Καρμέλα, αποδεικνύει τη λαϊκή αποδοχή και την ευλάβεια των καθολικών κερκυραίων στην Παναγία του Καρμήλου. Η ευλάβεια στην Παναγία του όρους Καρμήλου οφείλεται επίσης στο γεγονός ότι η Παναγία του Καρμήλου είναι συνδεδεμένη όχι μόνο με τη ζωή και με το θάνατο των ανθρώπων, αλλά και πέρα από αυτόν.

Πριν από εξήντα επτά χρόνια και συγκεκριμένα στις 12 Αυγούστου 1953, στα νησιά του Ιονίου Πελάγους θα γραφτεί μία από τις μελανότερες σελίδες της ιστορίας τους. Σε μία ιδιαίτερα σεισμογενή περιοχή όπως η βορειοδυτική Ελλάδα, με ισχυρές σεισμικές δονήσεις αιώνες τώρα, κανείς δεν θα μπορούσε την εποχή εκείνη να φανταστεί το μέγεθος της τραγωδίας που θα έπληττε κυρίως τη Ζάκυνθο, την Ιθάκη και τη Κεφαλληνία. Ο σεισμός του Αυγούστου του 1953 και η πυρκαγιά που ακολούθησε έμελλε να ισοπεδώσει ολοκληρωτικά τη «Φλωρεντία του Ιονίου», όπως καθόλου άδικα ή υπερβολικά αποκαλούσαν το μικρό νησί της Ζακύνθου. Αλλά και η Κεφαλονιά και η Ιθάκη θα γνώριζαν την έκταση της καταστροφικής μανίας του εγκέλαδου που άφησε πίσω του εκατοντάδες νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες, αγνοούμενους, ξενιτεμένους και αστέγους.

Μία από τις πιο προβεβλημένες προσωπικότητες στο χώρο της τοπικής μας αυτοδιοίκησης, υπήρξε ο Σπυρίδων Ραθ, ο τελευταίος εκλεγμένος Δήμαρχος Κερκυραίων πριν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Ο Ραθ προέρχονταν από καθολική οικογένεια Γερμανικής καταγωγής, εγκατεστημένη στην Κέρκυρα τα μέσα του 19ου αιώνα.
Ο γεννημένος το 1836 παππούς του, Σπυρίδων Rath, από το γάμο του, στον Καθολικό Καθεδρικό Ναό της Κέρκυρας την 6η Νοεμβρίου 1859 με την Chiara Barbato του Φραγκίσκου, απέκτησαν έξι παιδιά: τον Ιωάννη το 1860, τον Αντώνιο το 1863, τη Μαρία το 1865, το Φίλιππο Λουδοβίκο (πατέρα του Δημάρχου) στις 26 Ιουνίου 1867, τον Ραϊμόνδο το 1871 και την Γκράτσια Μαρία το 1874.

Όπως κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου, έτσι και φέτος, η καθολική εκκλησία στο Αργοστόλι εόρτασε το Γενέσιο της Αειπαρθένου Μαρίας, μέσα σε ένα κλίμα αυτή τη χρονιά, ελάχιστα πανηγυρικό και επίσημο, λόγω των περιορισμών και των μέτρων για την προστασία των πιστών από την πανδημία του κορωνοϊού. Η καθολική κοινότητα στην Κεφαλληνία εκείνη την ημέρα, εορτάζει τα γενέθλια της Παναγίας, εκθέτοντας και τιμώντας το εικονογραφικό της παλλάδιο, την εικόνα της Παναγίας «της Πρεβεζιάνας»: ένα εικονογραφικό κειμήλιο συνδεδεμένο με μία λειτουργική παράδοση που διαρκεί περισσότερο από τρεις αιώνες και κρατά ενωμένες, κάτω από την σκέπη της Παναγίας, τις κοινότητες των καθολικών και των ορθοδόξων του όμορφου αυτού νησιού του Ιονίου.

Στις 22 Οκτωβρίου η Καθολική Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β’, μίας εμβληματικής προσωπικότητας με παγκόσμια ακτινοβολία, που ανακηρύχθηκε Άγιος, μαζί με τον προκάτοχό του Ιωάννη τον 23ο, από την Α.Α. τον Πάπα Φραγκίσκο, στις 27 Απριλίου 2014. Όλη του η ζωή υπήρξε ένας διαρκής αγώνας και μία περιπέτεια, αγαπήθηκε αλλά και αμφισβητήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους και τα τελευταία, οδυνηρά χρόνια της ζωής του, όταν η αρρώστια τον είχε καταβάλει, κατάφερε να μετατρέψει τον πόνο του σε ελπίδα, για όλο τον κόσμο, που στο πρόσωπό του αναγνώριζε έναν σπουδαίο ηγέτη. Λίγες ημέρες μετά το θάνατό του, η Καθολική Αρχιεπισκοπή της Κέρκυρας, διοργάνωσε την Τετάρτη 6 Απριλίου 2005, στον κατάμεστο από τις τοπικές αρχές και πιστούς, Καθεδρικό της Ναό,…

Στις 21 Νοεμβρίου, οι χριστιανοί σε ανατολή και δύση, εορτάζουν με επισημότητα τα Εισόδια της Παναγίας. Στις περιοχές του… πάλαι ποτέ βενετοκρατούμενου ελληνισμού, την ημέρα εκείνη, τιμούσαν την Παναγία της Υγείας, μία θρησκευτική εορτή που καθιερώθηκε στη Βενετία το 1630 και διατηρήθηκε σε όλες της τις κτήσεις έως και την πτώση της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου το 1797. Πάντως, ακόμα και σήμερα, η Παναγία της Υγείας συνεχίζει να τιμάται στα πολυάριθμα παρεκκλήσια που έχουν κτισθεί για χάρη της σε όλη την Ιταλική χερσόνησο, κυρίως όμως στον μεγαλοπρεπή ομώνυμο Ναό στο Μεγάλο Κανάλι της Βενετίας, αλλά και στις όμορες περιοχές της Ίστρια και των δαλματικών ακτών.