Η κηδεία του Αρχιεπισκόπου Λεονάρδου Πρίντεζη
Ο συριανής καταγωγής Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Λεονάρδος Ιωάννου Βαπτιστή Πρίντεζης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιουνίου 1854. Σπούδασε στην σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Νάξο, όπου συνδέθηκε με τον μετέπειτα πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελευθέριο Βενιζέλο. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, αναχώρησε για τη Νάπολη όπου σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία, χειροτονήθηκε διάκονος και συνέχισε τις σπουδές του στη Γένοβα. Εκεί, στις 26 Μαΐου 1877 χειροτονήθηκε ιερέας. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα υπηρέτησε ως υπεφημέριος στον Καθολικό Ναό Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα, στο Λαύριο και στον Καθεδρικό Καθολικό Ναό Αγίου Διονυσίου Αθηνών, επιδεικνύοντας έντονο ιεραποστολικό ζήλο. Στις 30 Μαρτίου εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Νάξου και η χειροτονία του έλαβε χώρα στην Αθήνα δύο μήνες μετά. Μετατέθηκε στην Αρχιεπισκοπή Κερκύρας, Ζακύνθου - Κεφαλληνίας στις 3 Ιουλίου 1919 διαδεχόμενος τον κερκυραίο Δομίνικο Δαρμανίν (1912-1919). Η ενθρόνισή του στον Καθολικό Καθεδρικό Ναό «Ντόμο» πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επισημότητα στις 15 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους και ο ίδιος μοίρασε στους παρευρισκόμενους πιστούς την ενθρονιστήριά του επιστολή, τυπωμένη στην ελληνική και ιταλική γλώσσα.
Ο Λεονάρδος Πρίντεζης υπήρξε μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της σύγχρονης τοπικής ιστορίας και συχνές ήταν οι προστριβές του με τον μητροπολίτη Κερκύρας (1923-1930) και μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα Σπύρου. Είναι μία περίοδος που η Κέρκυρα, ενώ υποδέχεται πρόσφυγες από την Μικρά Ασία, την Αρμενία και τον Πόντο καταλαμβάνεται από τον ιταλικό στόλο, μία κίνηση που προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και την απομόνωση της πολυάριθμης ιταλικής παροικίας στην Κέρκυρα. Είναι μία ταραγμένη περίοδος κατά την οποία η ιταλική κοινότητα μέσω των ιδιωτικών της εκπαιδευτηρίων, των αλληλοβοηθητικών της οργανώσεων και των προξενικών της αρχών, ενοχλούσε τις ελληνικές αρχές, παρασύροντας σε αυτό το «κυνήγι μαγισσών» και τους εκπροσώπους της καθολικής εκκλησίας. Ο Πρίντεζης ο οποίος σε αναμνηστικά επετείου της ιερατικής του χειροτονίας υπέγραφε περιέργως ως Λεονάρδος Πρίντεζης - Μοροζίνι, διατήρησε καλύτερες σχέσεις με το διάδοχο του Αθηναγόρα, τον από Αμερικής Αλέξανδρο Δημόγλου (1930-1942). Ο Λεονάρδος Πρίντεζης υπηρέτησε στην Κέρκυρα μέχρι τον θάνατό του στις 8 Σεπτεμβρίου 1940. Πενήντα μέρες μετά το θάνατό του ξέσπασε ο έλληνο – ιταλικός πόλεμος και η κατοχή του νησιού από τις δυνάμεις του άξονα. Ο πόλεμος και οι βομβαρδισμοί που ακολούθησαν, με την ολοκληρωτική καταστροφή της Αρχιεπισκοπής και του αρχείου της, των περισσοτέρων ναών και των καθιδρυμάτων της Καθολικής Εκκλησίας στο νησί, βρήκαν την καθολική κοινότητα ακέφαλη, να προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της μέσα στη δίνη του πολέμου, της προκατάληψης και της κοινωνικής και θρησκευτικής πόλωσης.
Επόμενος Καθολικός Αρχιεπίσκοπος που θα εγκατασταθεί στο νησί ήταν μία εμβληματική μορφή, ο από Σύρου αντιστασιακός Επίσκοπος Αντώνιος Γρηγόριος Βουτσίνος, ο οποίος ενθρονίστηκε στην Κέρκυρα στις 22 Φεβρουαρίου 1948, εγκαινιάζοντας παρ’ όλ’ αυτά ακόμα μία δύσκολη σελίδα στις σχέσεις της καθολικής εκκλησίας με την ορθόδοξη και τις αρχές του νησιού.
Στο σημερινό δελτίο παρουσιάζουμε τρεις φωτογραφίες από τη νεκρική πομπή του Αρχιεπισκόπου Λεονάρδου Πρίντεζη. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, το νεκρό πλαισιώνει άγημα του ελληνικού στρατού, ενώ την πομπή ανοίγουν τα στεφάνια των πολιτικών και προξενικών αρχών και μαθήτριες της Γαλλικής Σχολής της Παναγίας της Συμπονοίας. Ακολουθεί ο καθολικός κλήρος και οι καπουκίνοι ιερομόναχοι, καθώς και οι Αδελφοί των χριστιανικών σχολών του Δελασάλ και εκπρόσωποι των γυναικείων μοναχικών κοινοτήτων στην Κέρκυρα. Της πομπής των ιερέων προΐσταται ο Γενικός Βικάριος Ιωάννης Ντελλαβέκια κρατώντας την ποιμαντική ράβδο του θανόντα. Τέλος, το φέρετρο ακολουθούν ο πρωτοσύγκελος Χρύσανθος Πολίτης, πλήθος ορθοδόξων κληρικών, ο ραβίνος Ιάκωβος Νεχάμα και πλήθος κόσμου. Ο Λεονάρδος Πρίντεζης ετάφη στο εσωτερικό του κοιμητηριακού ναού της Παναγίας του Καρμήλου.
Σ.
