Αρχιεπισκόπου Κερκύρας, Ζακύνθου – Κεφαλληνίας
και Αποστ. Διαχειριστή Αποστολικού Βικαριάτου της Θεσσαλονίκης
«Και ο Λόγος έγινε σάρκα» (Ιω. 1,14)
Τα Χριστούγεννα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το μυστήριο της Ενσάρκωσης. Η Ενσάρκωση σημαίνει ότι ο Υιός του Θεού κατέβηκε στη γη, πήρε την ανθρώπινη φύση μας για να μας δωρίσει την αξιοπρέπεια των παιδιών του Θεού. Το μυστήριο της Ενσάρκωσης είναι ένα μυστήριο αγάπης. Αποτελεί την ίδια την καρδιά της χριστιανικής πίστης. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που τα Χριστούγεννα είναι μια τόσο σημαντική γιορτή.
Υπάρχει μια ιστορία για έναν καλό και τίμιο άνθρωπο που δυσκολευόταν να δεχτεί το γεγονός της Ενσάρκωσης. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Υιός του Θεού έγινε ένας από εμάς και ήταν πολύ ειλικρινής για να προσποιηθεί. Την παραμονή των Χριστουγέννων λοιπόν, όταν η γυναίκα του και τα παιδιά του πήγαν στην εκκλησία, εκείνος έμενε στο σπίτι. Λίγο μετά την αναχώρηση της οικογένειάς του, άρχισε να χιονίζει. Πήγε στο παράθυρο και κοίταζε το χιόνι που έπεφτε πυκνό. «Αν πρέπει να έχουμε Χριστούγεννα», σκέφτηκε, «τότε ας είναι λευκά Χριστούγεννα». Λίγη ώρα αργότερα άκουσε ένα χτύπημα. Γρήγορα ακολούθησε ένα άλλο και μετά άλλο ένα. Ακουγόταν σαν κάποιος να πετούσε χιονόμπαλες στο παράθυρο του σαλονιού. Πήγε στην εξώπορτα και βγήκε έξω για να ερευνήσει τι συνέβαινε. Εκεί βρήκε ένα σμήνος από σπουργίτια εξαθλιωμένα και στριμωγμένα στο χιόνι. Είχαν παγιδευτεί στη σφοδρή χιονόπτωση και αναζητώντας απεγνωσμένα καταφύγιο, είχαν δει το φως στο σπίτι και πέταξαν προς το παράθυρο.
«Δεν μπορώ να αφήσω αυτά τα μικρά πλάσματα να ξαπλώσουν εκεί και να παγώσουν μέχρι θανάτου», σκέφτηκε.«Αλλά πώς μπορώ να τα βοηθήσω;» Θυμήθηκε τον αχυρώνα. Θα τους παρείχε ένα ωραίο και ζεστό καταφύγιο αν κατόρθωνε να τα οδηγήσει ως εκεί. Φόρεσε το παλτό του και μπήκε στον αχυρώνα. Εκεί άναψε το φως, αλλά τα σπουργίτια δεν ήρθαν. «Ίσως το φαγητό θα καταφέρει να τα φέρει», σκέφτηκε. Σκόρπισε, λοιπόν, ψίχουλα ψωμιού μέχρι τον αχυρώνα. Αλλά τα σπουργίτια πάλι δεν ήρθαν. Στη συνέχεια προσπάθησε να τα κατευθύνει στον αχυρώνα περπατώντας γύρω από αυτά και κουνώντας τους τα χέρια του. Αυτά όμως τρόμαξαν και σκορπίστηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Τότε είπε στον εαυτό του: «Με βρίσκουν ένα παράξενο και τρομακτικό πλάσμα. Μακάρι να υπήρχε κάποιος τρόπος να τα κάνω να με εμπιστευτούν». Τη στιγμή εκείνη ακριβώς άρχισαν να χτυπούν οι καμπάνες της εκκλησίας. Στάθηκε σιωπηλός καθώς ηχούσαν και ανάγγελλαν τα χαρμόσυνα νέα των Χριστουγέννων: «Ο Λόγος έγινε άνθρωπος και κατοίκησε ανάμεσά μας». Μετά βυθίστηκε με τα γόνατα στο χιόνι και είπε: «Κύριε τώρα καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να γίνεις ένας από εμάς». Αν θέλεις, πραγματικά, να καταλάβεις και να είσαι σε επαφή με τους καθημερινούς ανθρώπους, πρέπει να πας εκεί που κανείς δεν σε αναγνωρίζει. Πρέπει να δεις αυτό που βλέπουν, να ακούσεις αυτό που ακούνε, να ζήσεις αυτό που ζουν. Το να το καταλαβαίνεις με έναν αφηρημένο τρόπο είναι διαφορετικό από το να το νιώθεις με όλο σου το είναι.
Εν Χριστώ, ο Θεός μας πλησίασε προσωπικά. Έγινε ένας από εμάς. Ζούσε ανάμεσά μας. Ο Θεός μας συναντά εκεί που βρίσκεται ο καθένας μας. Αυτό δε σημαίνει ότι χρειάζεται να αρνηθούμε ή να απορρίψουμε την ανθρώπινη φύση μας για να γνωρίσουμε τον Θεό. Μας έδειξε πως να ζήσουμε την πληρότητα αυτής της ανθρώπινης φύσης.
Ο Ιησούς Χριστός είναι το πραγματικό δώρο των Χριστουγέννων. Με το να γεννηθεί ως παιδί, εντελώς εξαρτημένο από την ανθρώπινη στοργή και φροντίδα, ο Θεός κατήργησε την απόσταση μεταξύ του θείου και του ανθρώπινου. Δεν φοβόμαστε ένα μικρό παιδί. Ο Ιησούς έχει γίνει ο Αδελφός μας. Τι θα κάναμε,άραγε,χωρίς αυτόν; Μόνο η αφηρημένη και θεωρητική συζήτηση για τον Θεό μπορεί να μας αφήσει άδειους γι’ αυτό χρειαζόμαστε τον Θεό που έγινε άνθρωπος σαν εμάς, να περπατάει στους δρόμους μας, να μας διδάσκει το θέλημα και την οδό του Θεού. Και αυτό ακριβώς γιορτάζουμε με τα Χριστούγεννα. Ο Υιός του Θεού έρχεται σε μας όχι ως κριτής αλλά ως Σωτήρας. Έρχεται να μας αποκαλύψει τη θεϊκή μας αξιοπρέπεια ως παιδιά του Θεού και τη δόξα της αιώνιας ζωής κοντά Του, την αιώνια αγάπη Του. Αυτό είναι το Ευαγγέλιο, η χαρμόσυνη είδηση. Αυτή είναι η μεγάλη χαρά που ανήγγειλαν οι άγγελοι στους βοσκούς και αναγγέλλεται και σε μας κάθε Χριστούγεννα. Υπάρχουν εκείνοι που πεισματικά και αποφασιστικά αρνούνται να δεχτούν τον Λόγο ο οποίος είναι ζωή και φως. Όλοι εκείνοι όμως που τον δέχονται «έδωσε την εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού». Ας αναλογιστεί ο καθένας μας ότι ο Ιησούς Χριστός γεννιέται για μένα, για σένα για όλους μας, γιατί ο Λόγος που δίνει τη ζωή ήρθε ανάμεσά μας, είναι μέσα μας. Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και ας τον υποδεχτούμε με απέραντη χαρά και ευγνωμοσύνη.
+Γεώργιος Αλτουβάς
