ΕΙΣΑΓΩΓΗ για τη ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ με θέμα τη ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΑ

Ποιμαντικό Κέντρο Ενορίας Ιεράς Καρδίας του Ιησού
Κέρκυρα

(με τη συνεργασία των «προσώπων αναφοράς» των Επισκοπών)

1) Κατά το έτος 2023 θα πραγματοποιηθεί στη Ρώμη η Σύνοδος των Επισκόπων. Είναι ένας θεσμός που ιδρύθηκε το 1965, και συγκεντρώνει κάθε 3 περίπου χρόνια τους Επισκόπους-προέδρους της Καθολικής Ιεραρχίας όλων των χωρών του κόσμου. Σ’ αυτές τις Συνόδους συμμετέχουν 200 περίπου Επίσκοποι από όλο τον κόσμο και 50 περίπου άλλοι προσκαλεσμένοι. Η Σύνοδος του 2023 θα έχει ως θέμα: «Προς μια Εκκλησία συνοδική: κοινωνία, συμμετοχή και αποστολή».
Τη φορά αυτή ο Πάπας Φραγκίσκος θέλησε να κινητοποιήσει, πριν από τη Σύνοδο των Επισκόπων, όλη την Εκκλησία σε όλο τον κόσμο, από τη βάση. Θέλησε να δώσουμε φωνή σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας, σε όλους τους βαπτισμένους να πουν τη σκέψη τους. Αυτό το λέμε «διαβούλευση».
Και στην Ελλάδα επίσης, αρχίσαμε τον Οκτώβριο 2021 με μια ιεροτελεστία-προσευχή σε όλες τις Επισκοπές. Τώρα πρέπει να προχωρήσουμε στη διαβούλευση: να συναντηθούμε ανά ενορία, οργάνωση ή άλλη κοινότητα, να προσευχηθούμε και να ζητήσουμε από το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίσει για να βρούμε και να πούμε αυτό που το Άγιο Πνεύμα θέλει να πει στην Εκκλησία κατά την Τρίτη χιλιετία, να σκιαγραφήσουμε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να πορεύεται στο εξής η Εκκλησία του Χριστού. Ο καθένας μπορεί και καλείται να πει τη σκέψη του.

2) Γιατί η Εκκλησία καλεί όλους να μιλήσουν, ακόμη και τους λαϊκούς που δεν έχουν σπουδάσει θεολογία; Διότι η Καθολική Εκκλησία πιστεύει ότι ο Λαός του Θεού ως σώμα, πάντα μαζί με τους ποιμένες που του κηρύττουν τον Λόγο του Θεού, κατέχει το αλάθητο, κατέχει δηλαδή εκείνο «το αισθητήριο πίστεως» που τον οδηγεί στην αλήθεια του Ιησού Χριστού.

3) για να εκφράσουμε όλοι τη γνώμη μας, πρέπει να καταλάβουμε πρώτα το ίδιο το θέμα: «Προς μια Εκκλησία συνοδική: κοινωνία, συμμετοχή και αποστολή».

ΕΚΚΛΗΣΙΑ:σημαίνει σύνολο ανθρώπων «καλεσμένων» από τον Θεό, διά του Ιησού Χριστού, να αποτελέσουν τον εκλεκτό Λαό του Θεού, και επομένως να ζουν μαζί και να πορεύονται μαζί. Είμαστε ΛΑΟΣ και όχι μόνο άτομα.

ΣΥΝΟΔΙΚΗ: «Σύνοδος» σημαίνει ότι βαδίζουμε «μαζί στην οδό», στον δρόμο. Η Εκκλησία δεν είναι μόνο οι Επίσκοποι και οι ιερείς. Αυτοί είναι μόνο η Ιεραρχία που θέλησε ο Χριστός στην υπηρεσία όλων των πιστών. Η Εκκλησία είμαστε όλοι οι βαπτισμένοι. Δεν υπάρχουν υπεύθυνοι και ανεύθυνοι. Κάθε βαπτισμένος έχει μια δική του ευθύνη, για να μπορέσει η Εκκλησία να πραγματοποιήσει την αποστολή της σε όλους τους αιώνες, π.χ. οι γονείς καλούνται να μαρτυρήσουν την πίστη και να τη μεταδώσουν στα παιδιά τους. Μας λέει ο Πάπας Φραγκίσκος: «Η πορεία της συνοδικότητας είναι η πορεία που περιμένει ο Θεός από την Εκκλησία κατά την τρίτη χιλιετία».
Οι τρεις διαστάσεις της συνοδικής Εκκλησίας είναι κοινωνία, συμμετοχή και αποστολή. Αυτές οι τρεις διαστάσεις είναι βαθιά συνδεδεμένες μεταξύ τους. Η κάθε μια εμπλουτίζει και προσανατολίζει τις άλλες δύο. Υπάρχει μια δυναμική σχέση μεταξύ των τριών αυτών διαστάσεων. Ένας πιστός δεν μπορεί να αδιαφορήσει για καμία.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Με τις καλόβουλες προθέσεις Του, ο Θεός συγκεντρώνει όλους τους λαούς, λαούς διαφορετικούς αλλά με μία και μοναδική πίστη. Μας συγκεντρώνει διαμέσου της συνθήκης φιλίας (Διαθήκη) που προσφέρει στον λαό του. Η κοινωνία που μοιραζόμαστε βρίσκει τις πιο βαθιές ρίζες της στην αγάπη και στην ενότητα της Αγίας Τριάδος. Ο Χριστός είναι Εκείνος που μας συμφιλιώνει με τον Πατέρα και μας ενώνει μεταξύ μας εν Πνεύματι Αγίω. Εμπνεόμαστε μαζί ακούγοντας τον Λόγο του Θεού, μέσω της ζωντανής Παράδοσης της Εκκλησίας, και ριζωμένοι στο αισθητήριο πίστεως. Αυτή η μεταξύ μας κοινωνία εκφράζεται με την ενότητα,την οποία ζήτησε ο Χριστός από τον Πατέρα του για μας, πριν θυσιαστεί στον σταυρό για μας: «Πατέρα, να είναι όλοι ένα, όπως εσύ κι εγώ είμαστε ένα, για να πιστέψει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες». Χωρίς κοινωνία/ενότητα μεταξύ μας, είμαστε Εκκλησία αναξιόπιστη!

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ: Σε μια συνοδική Εκκλησία όλη η κοινότητα, με την ελεύθερη και πλούσια διαφορετικότητα των μελών της, καλείται μαζί να προσεύχεται, να ακούει, να αναλύει, να συνδιαλέγεται, να διακρίνει και να προσφέρει συμβουλές, με σκοπό να παίρνει ποιμαντικές αποφάσεις που να ανταποκρίνονται όσο γίνεται καλύτερα στο θέλημα του Θεού. Στη διαβούλευση αυτή πρέπει να συμπεριλάβουμε επίσης αυτούς που ζουν στο περιθώριο της Εκκλησίαςή αισθάνονται αποκλεισμένοι. Όλοι οι πιστοί είναι αρμόδιοι και καλούνται να προσφέρουν αμοιβαία τις υπηρεσίες τους διαμέσου των δώρων που ο καθένας έχει λάβει από το Άγιο Πνεύμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Η αποστολή της Εκκλησίας είναι να δίνουμε μαρτυρία για την αγάπη του Θεού ώστε να έλθει η Βασιλεία του Θεού. Η Εκκλησία υπάρχει για να το αναγγέλλει με τον λόγο και τη ζωή της: δηλαδή να ευαγγελίζεται. Δεν μπορούμε ποτέ να ασχολούμαστε μόνο με τον εαυτό μας, μόνο με την προσωπική μας πίστη και σωτηρία. Αυτή η συνοδική διαδικασία έχει μια βαθιά ιεραποστολική διάσταση, δηλαδή έχει σκοπό να επιτρέψει στην Εκκλησία να μαρτυρήσει καλύτερα το Ευαγγέλιο, ιδιαίτερα ανάμεσα σε αυτούς που ζουν στις πνευματικές, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, γεωγραφικές και υπαρξιακές περιφέρειες του κόσμου μας.

Θέματα και Ερωτήσεις για τη ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ της ΣΥΝΟΔΟΥ 2023

ΓΕΝΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Το βασικό ερώτημα που καθοδηγεί αυτή τη διαβούλευση προέρχεται από την αλήθεια ότι «Μια συνοδική Εκκλησία που αναγγέλλει το Ευαγγέλιο, “ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΕΙ”», βαδίζει μαζί με τους άλλους, και δεν ζει ο καθένας μόνος του, δεν ασχολείται μόνο με τον εαυτό του, την πίστη του και τη σωτηρία του.

• Όταν λέμε: Εκκλησία ή Ενορία, ποιους εννοούμε; Υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να ανήκουν σ’ αυτές, αλλά αποκλείονται ή αισθάνονται αποκλεισμένοι; Γιατί;
• Υπάρχουν χώροι ή θεσμοί, μέσα στους οποίους μπορούν να μιλήσουν και να ακουστούν οι λαϊκοί, και ειδικά οι νέοι και οι γυναίκες; Ποιοι είναι αυτοί; [Μπορούν να μιλήσουν για θέματα εκκλησιαστικά, αλλά και κοινωνικά, για το σχολείο, την υγεία, την κοινωνική και πολιτική δέσμευση, προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης; Πώς υποστηρίζει η χριστιανική κοινότητα τα μέλη της που ασχολούνται με την κοινωνική υπηρεσία.]
• Πώς πραγματοποιείται η «συνοδοιπορία» σήμερα στην ενορία σου και στην τοπική σου Εκκλησία; Ποια βήματα μας καλεί το Άγιο Πνεύμα να κάνουμε για να εξελιχθούμε στη «συνοδοιπορία» μας; Ποια είναι τα σημεία που πρέπει να επιβεβαιώσουμε, οι αλλαγές που πρέπει να κάνουμε, τα βήματα για να πετύχουμε στις αλλαγές; Πού υπάρχει συναίνεση;
• Για ποιους λόγους (εννοούμε τους πραγματικούς λόγους και όχι τις προφάσεις) μερικοί πιστοί έχουν απομακρυνθεί από την Εκκλησία; Τι πρέπει να κάνουμε για να επανέλθουν;
• Υπάρχουν δύο νοοτροπίες: «Εμείς και η Εκκλησία» ή «Εμείς η Εκκλησία». Το σωστό είναι «Εμείς η Εκκλησία». Πώς θα κάνουμε να σκέπτονται όλοι έτσι, και να ενεργούν ως μέλη της Εκκλησίας.
• Μεταξύ των ιερέων στην Επισκοπή ή των λαϊκών στην ενορία, αισθάνεσαι ότι προσδιορίζονται στόχοι και αποφασίζονται βήματα για την επίτευξή τους;
• Πώς ασκείται η εξουσία μέσα στην τοπική Εκκλησία μας; Υπάρχουν θεσμοί και πρακτικές ομαδικής εργασίας και συνυπευθυνότητας; Ποιοι; Παίρνονται αποφάσεις μαζί;
• Πώς προωθούνται τα διακονήματα των λαϊκών και η ανάληψη ευθύνης από τους λαϊκούς;
• Πώς λειτουργούν οι οργανώσεις συμμετοχής (Συμβούλιο ποιμαντικό, οικονομικό, ενοριακό κλπ); είναι όργανα οργανωτικά ή απλώς εκτελεστικά; Εκπαιδεύονται οι πιστοί, ειδικά όσοι κατέχουν θέσεις ευθύνης, ώστε να γίνονται πιο ικανοί να «βαδίζουν μαζί», να μιλούν και να ακούν ο ένας τον άλλον; Οι πιστοί έχουν τη διάθεση να εκπαιδευτούν;
• Σε ποια θέματα ή προοπτικές θα πρέπει η Επισκοπή ή η Ενορία να αμφισβητήσει τον εαυτό της και να χαράξει νέα πορεία; Πώς θα γίνει αυτό κρατώντας στο χέρι το Ευαγγέλιο και τις Οδηγίες της Εκκλησίας, και όχι με προσωπικές γνώμες;
• Λέγεται ότι υπάρχει υποκρισία: μεταξύ λαϊκών, μεταξύ ιερέων, μεταξύ λαϊκών και ιερέων. Είναι αλήθεια; Σε ποια θέματα; Με ποιον τρόπο θα κάνουμε πιο αυθεντικές τις σχέσεις μεταξύ μας;
• Υπάρχουν καταστάσεις αντιχριστιανικές, αποδεκτές από την κοινωνία, και εξαπλώνονται: προγαμιαίες σχέσεις, δεύτεροι γάμοι διαζευγμένων, ομοφυλοφιλικές σχέσεις, κλπ. που κάνουν τους βαπτισμένους να αισθάνονται αποκομμένοι από την Εκκλησία. Πώς μπορούμε να δώσουμε και σ’ αυτούς την παρηγοριά του Ευαγγελίου, χωρίς να προδώσουμε το Ευαγγέλιο;
• Πόσο συνυπεύθυνος είσαι στην αποστολή της Εκκλησίας, που είναι να δίνει μαρτυρία και να προσελκύει τους ανθρώπους στον Χριστό;
• Παρατηρούμε ότι μετά τη Β’ Σύνοδο του Βατικανού, η συμμετοχή των λαϊκών και ειδικά της γυναίκας στη ζωή της Εκκλησίας έγινε πιο ενεργή: ενοριακό Συμβούλιο, κατηχήτριες, αναγνώστριες, γραμματείς στην ενορία ή την Επισκοπή. Σε ποιους τομείς πρέπει να ενταχθούν ακόμη οι λαϊκοί και ειδικά η γυναίκα και να ακούγονται;
• Με ποιους τρόπους δίνουμε σημασία στις μειονότητες; Τι καλύτερο πρέπει να γίνει;

Τα ειδικά ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ της Εκκλησίας του Χριστού, τα προσδιορίζει με σαφήνεια ο Χριστός, και δεν μπορούμε να τα αγνοούμε ή να περιοριζόμαστε σε μια απλή θρησκευτικότητα, χωρίς μεταστροφή του νου και της καρδιάς.

Α) ΑΓΑΠΗ: Μας λέει ο Χριστός: «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο όπως εγώ σας αγάπησα (θυσιαζόμενος πάνω στον σταυρό). Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου, αν έχει αγάπη ο ένας για τον άλλο».

• Σε ποιες περιπτώσεις βλέπεις αυτή την αγάπη μέσα στην ενορία σου;
• Ποια γεγονότα ή καταστάσεις αποκαλύπτουν αντιπάθειες και μίση και αλληλοκατηγορίες;
• Τι πρέπει να κάνετε μέσα στην ενορία σου για να μάθουν όλοι την αγάπη ακόμη και προς τον εχθρό;

Β) ΕΝΟΤΗΤΑ: προσεύχεται ο Χριστός στον Πατέρα του (πριν τη σταυρική του θυσία): «Πατέρα, αυτοί που μου έδωσες, να είναι ΟΛΟΙ ΕΝΑ, όπως Εσύ και Εγώ είμαστε ΕΝΑ, για να ΠΙΣΤΕΨΕΙ ο κόσμος ότι Εσύ με απέστειλες».

• Πού βλέπεις αυτή την ενότητα στην ενορία σου;
• Ποια γεγονότα ή καταστάσεις δείχνουν διάσπαση και διχόνοιες;
• Τι πρέπει να κάνετε την ενορία σου για να αυξήσετε την ενότητά σας;

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΖΩΗ

• Οι λαϊκοί αισθάνονται ότι οι υποχρεώσεις της ζωής, τους απομακρύνουν από την ενεργό συμμετοχή στη ζωή της ενορίας. Είναι άραγε ζήτημα χρόνου; προτεραιοτήτων; πεποίθησης που ανακατατάσσει τις προτεραιότητες; Ο Χριστός μας λέει: «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα» (Ιω 15,5), «Όπου βρίσκονται συναγμένοι δυο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους» (Μτ 18,20), «Με αυτό, όλοι θα γνωρίζουν ότι είστε δικοί μου μαθητές, αν έχετε αγάπη μεταξύ σας» (Ιω 13,35), «Πατέρα να είναι όλοι ένα για να πιστέψει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες» (Ιω 17,23), «Διότι όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι κι η καρδιά σας» (Μτ 12,34). Πώς μπορούμε να διαποτίσουμε τους ενορίτες με το πνεύμα αυτό του Χριστού;
• Σε ποιες περιπτώσεις οι ενορίτες έχουν κοινές συναντήσεις (κοινωνία-ενότητα); Μήπως έρχονται «μόνοι» στην κυριακάτικη Λειτουργία, και χωρίς να επικοινωνήσουν με τους άλλους φεύγουν πάλι «μόνοι»; Πώς θα αναπτυχθεί στην ενορία σου η αίσθηση της κοινότητας;
• Μέσα στις κοινότητές μας διαμορφώνονται συχνά διαφορετικές γνώμες και τοποθετήσεις, νέες προοπτικές. Με ποια κριτήρια αντιμετωπίζονται; Έχεις την αίσθηση ότι επικρατεί το «έτσι κάναμε πάντοτε» και «θα δούμε»; Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτό το πνεύμα ακινησίας;
• Το ενοριακό Συμβούλιο έχει τακτικές συναντήσεις (τουλάχιστο μηνιαίες); Μήπως δεν ασχολείται με θέματα ποιμαντικά αλλά μόνο με πρακτικά (χρήματα, κτήρια, καθαριότητα κλπ), αφήνοντας τα υπόλοιπα στον εφημέριο;
• Μια ενορία, όπου όλα τα σκέπτεται και τα εκτελεί ο εφημέριος, ή τα σκέπτεται εκείνος και οι λαϊκοί απλώς εκτελούν, συνοδοιπορεί;
• Πολλοί λαϊκοί λένε: «Εγώ δεν ξέρω. Ό,τι πει ο παπάς». Ο εφημέριος βρίσκει λαϊκούς συνεργάτες για πρακτικές υποθέσεις, αλλά όχι για τον ευαγγελισμό, και ενεργεί μόνος του. Πώς μπορούν οι λαϊκοί να γίνουν ικανοί συνεργάτες και στο ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας;
• Με τι τρόπο «συνοδοιπορείτε» στην ενορία σου, για να κάνετε γνωστό το Ευαγγέλιο της σωτηρίας στους κοντινούς και τους μακρινούς χριστιανούς;
• Υπάρχει συνοδικότητα όταν ο υπεύθυνος δεν καλεί, ή καλεί αλλά κανείς δεν ανταποκρίνεται;
• Τι πρέπει να κάνει η Επισκοπή, η ενορία, η οικογένεια, για να επαναφέρουμε τους ενηλίκους και τους νέους στο πνεύμα του Ευαγγελίου; Με τι τρόπο να ευαγγελιστούμε ξανά τους βαφτισμένους, να κηρύξουμε ξανά το Ευαγγέλιο του Χριστού;
• Εσύ θα συμμετάσχεις σ’ αυτή την προσπάθεια; Αν δηλώνεις ότι εσύ δεν μπορείς να συμμετέχεις, τότε πόσο συμμετέχεις στη συνοδικότητα της Εκκλησίας;
• Στην κατήχηση της παιδικής ηλικίας λάβαμε τα στοιχειώδη της πίστεως. Στην εφηβική και ενήλικη ζωή γεννιούνται συνεχώς νέα ερωτηματικά. Η Εκκλησία, από τη Β’ Σύνοδο του Βατικανού και έπειτα, μας επαναλαμβάνει ότι ο χριστιανός πρέπει να κατηχείται σε όλες τις ηλικίες Πώς θα τροφοδοτήσουμε τη χριστιανική μας ζωή με το Ευαγγέλιο και τη διδασκαλία της Εκκλησίας; Πώς θα ευαισθητοποιήσουμε και τους άλλους;
• Με τι τρόπο πραγματοποιείται στην ενορία σου η Κατήχηση των Νέων και των Ενηλίκων; Υπάρχει μόνιμος θεσμός που απευθύνεται σε όλους ή περιστασιακός; Τι πρέπει να γίνει για να ανταποκριθούν οι πιστοί;
• Οι φτωχοί, οι μοναχικοί ηλικιωμένοι, οι άρρωστοι: αισθάνονται την παρουσία και τη στήριξη της ενοριακής κοινότητας στο πρόβλημά τους; Πώς είναι οργανωμένη αυτή η παρουσία, έτσι ώστε να συμμετέχουν όλοι;
• Το «έργο αγάπης» (φιλανθρωπικό) της Εκκλησίας (για τη συγκέντρωση χρημάτων, για την παροχή υπηρεσιών, για την ανθρώπινη παρουσία) ποιοι το εκτελούν; Μόνο μια μικρή ομάδα; Μόνο ο εφημέριος; Στη συγκέντρωση αγαθών ή στην παροχή υπηρεσιών, συμμετέχει όλη η ενορία; Τι πρέπει να γίνει για να ενεργοποιηθούν όλοι;

ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ

Ο Χριστός μας παρέδωσε τη θεία Λειτουργία, λέγοντας: «Αυτό να το κάνετε στην ανάμνησή μου». Το γεγονός ότι οι περισσότεροι ενορίτες λείπουν από την κυριακάτικη Λειτουργία, σημαίνει ότι: είτε δεν γνωρίζουν την αξία της, είτε δεν θέλουν να λάβουν μέρος για κάποιον λόγο.

• Η Λειτουργία και οι ιεροτελεστίες είναι συμμετοχικές, ζωντανές και ελκυστικές ή είναι έργο του ενός, μονότονες και βαρετές;
• Έχεις την αίσθηση ότι προσευχή σου ή η προσευχή της ενοριακής κοινότητας και η κυριακάτικη Λειτουργία εμπνέουν και προσανατολίζουν την κοινή μας πορεία ως εκκλησιαστική κοινότητα ή την προσωπική μας ζωή; Εμπνέουν και τις επιλογές και αποφάσεις τις καθημερινότητάς μας πχ. στην επιλογή του επαγγέλματος ή του/της μελλοντικής συζύγου;
• Βοηθούνται οι λαϊκοί να αναπτύξουν τα χαρίσματά τους και να προσφέρουν τη διακονία τους; Εκπαιδεύονται, επιμορφώνονται γι’ αυτό;
• Το γεγονός ότι έχομε βαφτισμένους που εργάζονται στο κατηχητικό των παιδιών, στο φιλανθρωπικό έργο, στο ενοριακό Συμβούλιο, αλλά δεν συμμετέχουν στην κυριακάτικη Λειτουργία, δεν δείχνει ότι η πίστη τους είναι ακαλλιέργητη; Τι πρέπει να γίνει για να μη δίνουν αντιμαρτυρία;

ΙΕΡΟΣΥΝΗ

• Οι ιερείς έχουν λιγοστέψει στη λατινική Καθολική Εκκλησία, όπου ο Κλήρος είναι άγαμος. Θεωρείς ότι η αγαμία είναι εμπόδιο για νέες κλήσεις; Ο έγγαμος Κλήρος θα έλυνε το πρόβλημα; Γιατί έχουν έλλειψη ιερέων και οι Ορθόδοξοι με έγγαμο Κλήρο; Αν είχαμε έγγαμους ιερείς, είσαι διατεθειμένος να αυξήσεις την εισφορά σου στην ενορία για να συντηρεί ο έγγαμος ιερέας την οικογένειά του με αυξημένο μισθό και ασφάλιση;
• Οι νέοι ιερείς, μοναχοί/μοναχές έχουν λιγοστέψει ή εξαφανιστεί στην Ελλάδα. Τι πρέπει να κάνει η Ιεραρχία για νέες κλήσεις; Τι πρέπει να κάνουν οι λαϊκοί και ειδικά οι γονείς για νέες κλήσεις; Τι πρέπει εσύ να κάνεις μέσα στην οικογένειά σου και στην ενορία σου για να νιώσουν οι νέοι το κάλεσμα του Κυρίου να γίνουν ποιμένες;
• Σου έχουν ζητήσει να προτείνεις κάποιον ιερέα ως νέο επίσκοπο ή να πεις τη γνώμη σου για κάποιον προτεινόμενο; Ζητούν τη γνώμη σου πριν χειροτονηθεί κάποιος ιερέας ή σε ρωτούν τυπικά μόνο την ώρα της τελετής;

ΜΟΝΑΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Όταν ρώτησαν τον Ιησού αν επιτρέπεται το διαζύγιο, είπε όχι. Και για τον γάμο μετά από διαζύγιο είπε ότι αποτελεί αμαρτία μοιχείας. Τότε οι μαθητές είπαν ότι «δεν συμφέρει να παντρεύεται κάποιος». Και ο Ιησούς απάντησε: «Αυτό (το να μείνεικανείς άγαμος και να μην έχει σεξουαλικές σχέσεις) δεν το μπορούν όλοι, αλλά μόνο εκείνοι στους οποίους έχει δοθεί (από τον Θεό)». Διαβεβαίωσε έτσι ότι ο Θεός καλεί ορισμένους πιστούς να αφιερωθούν στη ζωή του μοναχού / της μοναχής, ως μαρτυρία ότι στη ζωή του ανθρώπου την πρώτη θέση έχει ο Θεός.

• Από πότε η ενορία σου έχει να προσφέρει στον Θεό και την Εκκλησία ένα μοναχό ή μια μοναχή;
• Αυτό τι δείχνει; ότι οι πιστοί ζουν τη συνοδικότητα; τη συνυπευθυνότητα;ότι έχουν το πνεύμα του Ευαγγελίου και το μαρτυρούν;
• Μήπως νιώθουν πως η υπόθεση της Εκκλησίας δεν είναι δική τους υπόθεση, αλλά μόνο «υπόθεση μόνο των παπάδων»;

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

• Οι γονείς αισθάνονται δική τους αποστολή να μαρτυρούν κάθε μέρα την πίστη στα παιδιά τους με τη συμπεριφορά τους και το καλό παράδειγμα; Προσεύχονται οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους; Μήπως οι περισσότεροι περιορίζονται να «στέλνουν» τα παιδιά τους στην Κατήχηση, και αυτό μόνο μέχρι να λάβουν το Χρίσμα; Τι πρέπει να γίνει για να διορθωθεί ό,τι δεν πάει καλά;
• Οι μικτές οικογένειες, λαβαίνουν από την ενορία ή από την Επισκοπή κάποια καθοδήγηση ή στήριξη, για να ζήσουν με ειρήνη αλλά και δημιουργικότητα τη διαφορετική εκκλησιαστική παράδοση των συζύγων (καθολικοί και ορθόδοξοι), και για να συνεργάζονται ώστε να μαρτυρήσουν κοινή πίστη και πιστότητα στον Χριστό και την Εκκλησία; Μήπως ο μικτός γάμος τούς κάνει να μην αγγίζουν θέματα πίστεως και λατρευτικής ζωής, για να μη νιώθουν τη διαφορά; Τι πρέπει να κάνετε στην ενορία ή την Επισκοπή σου για να βοηθήσετε τις μικτές οικογένειες;
• Δύο πιστοί χωρίς κανονικό εμπόδιο γάμου, θέλουν να τελέσουν το Μυστήριο του Γάμου, αλλά επειδή ο Γάμος θα δηλωθεί και στην Πολιτεία και εκείνη θα τους κόψει τη μία σύνταξη, δεν μπορούν να τελέσουν το Μυστήριο. Ο νόμος του κράτους εμποδίζει το Μυστήριο για λόγους οικονομικούς και όχι θρησκευτικούς. Τους πιστούς αυτούς δεν τους ενδιαφέρει να αναγνωρίσει το γάμο τους το Κράτος αλλά η Εκκλησία: για να κοινωνούν. Τι μπορεί να γίνει;

ΔΙΑΖΥΓΙΑ

Παρατηρούμε ότι οι χωρισμοί των συζύγων πολλαπλασιάζονται, και οι γάμοι μετά από διαζύγιο είναι πάρα πολλοί. Οι νέοι μάλιστα όταν παντρεύονται, είναι αποφασισμένοι ότι «αν ο γάμος δεν πάει καλά» θα χωρίσουν και θα ξαναπαντρευτούν. Από την αρχή λοιπόν μπαίνουν σε ένα γάμο αντίθετο με το πνεύμα του Χριστού. Αυτό δείχνει ότι είναι βαφτισμένοι, αλλά δεν δέχονται και δεν ακολουθούν το Ευαγγέλιο. Πόσο χριστιανοί είναι λοιπόν;

ΣΥΜΒΙΩΣΕΙΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΕΣ

Η Εκκλησία, βασισμένη στον λόγο του Θεού, μας λέει ότι οι πιστοί δεν μπορούν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις έξω και πριν από τον γάμο, και ότι αυτό είναι θανάσιμη αμαρτία. Αλλά η νοοτροπία του «κόσμου» σήμερα (εκκοσμίκευση) λέει ότι ο άνθρωπος είναι «ελεύθερος» σε όλα, και δεν υπάρχουν ηθικοί φραγμοί. Έτσι πάρα πολλοί νέοι και ενήλικοι έχουν σεξουαλικές σχέσεις, ή κάνουν μόνο πολιτικό γάμο (που για την Εκκλησία είναι άκυρος, διότι δεν είναι Μυστήριο), ή απλώς συμβιώνουν χωρίς κανένα γάμο, αλλά ταυτόχρονα κοινωνούν στη θεία Λειτουργία. Όλες αυτές, είναι καταστάσεις βαριάς και συνεχόμενης αμαρτίας. Ο Άγ. Παύλος μας λέει ότι «όποιος κοινωνάει στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού ανάξια, τρώει και πίνει την καταδίκη του».

• Εσύ συμφωνείς με την παραπάνω συμπεριφορά; Τελικά, ακολουθείς το πνεύμα του Χριστού και της Εκκλησίας, ή το πνεύμα του κόσμου;
• Τι προτείνεις να γίνει για να επανέλθουν οι βαπτισμένοι στο πνεύμα του Χριστού.
• Αυτό που προτείνεις, το προτείνεις για τους άλλους, ή θα συμμετέχεις και εσύ;

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

• Πώς προάγουμε την ενότητα μέσα στην ενορία ανάμεσα στους Έλληνες και τους αλλοδαπούς καθολικούς ενορίτες; Τι πρέπει να κάνουμε για μεγαλύτερη ενότητα;
• Ποιες είναι σε τοπικό επίπεδο οι σχέσεις που έχουμε με τους αδελφούς των άλλων χριστιανικών ομολογιών;
• Ποιες δυσκολίες υπάρχουν για να έχουμε κάποια κοινή δράση και μαρτυρία πίστεως με άλλους χριστιανούς;
• Τα μικτά ανδρόγυνα συμμετέχουν ο ένας στη λατρευτική ζωή του άλλου; Αν όχι, ποια η δυσκολία;