Ο σπουδαίος ινδός λογοτέχνης, συνθέτης, φιλόσοφος και νομπελίστας Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ έγραψε κάποτε πως «κάθε παιδί που γεννιέται φέρνει το μήνυμα ότι ο Θεός δεν έχει απογοητευθεί από τον άνθρωπο». Σε κάποια παιδιά όμως, η ευλογία και οι χάρες του Θεού, φαντάζουν να έχουν χαριστεί πιο απλόχερα, πιο γενναιόδωρα, κι έτσι υπάρχουν άνθρωποι που το «άστρο» τους μοιάζει να λάμπει από τα πρώτα παιδικά τους χρόνια, όταν ανακαλύπτοντας τα ταλέντα και τη μοναδικότητά τους, εργάζονται σκληρά, απέναντι σ’ εμπόδια πολλές φορές, αλλά με αφοσίωση, πίστη κι αυτοπεποίθηση, εξελισσόμενα μέρα με τη μέρα, σε αυτό που απολαμβάνουμε εμείς σήμερα…
Μια μέρα του Γενάρη, σαν σήμερα 13 του μήνα, κάπου στη γειτονιά της Γαρίτσας γεννήθηκε ένα αγόρι, σκορπίζοντας χαρά στο σπίτι του κυρ Σωτήρη του Γάλλια και της κυρίας Βαρβάρας: ο Πέτρος. Ο Πέτρος δεν έχει ανάγκη από συστάσεις, ούτε από περιττές επιβεβαιώσεις. Από τους πιο αναγνωρισμένους χορευτές, χορογράφους και σκηνοθέτες της γενιάς του έχει ήδη στο ενεργητικό του δεκάδες παρουσιάσεις και παραστάσεις που έχουν κερδίσει την αναγνώριση και την αγάπη του κόσμου. Υπερασπίζεται ότι αγαπά, τιμά και αγκαλιάζει τους συνεργάτες του, αισιοδοξεί και χαμογελά. Μα πάνω απ’ όλα ο Πέτρος είναι «ποιητής» κι όταν τον ακούς να μιλάει ή διαβάζεις τα κείμενά του, καταλαβαίνεις ότι όσο προσγειωμένος κι αν θέλει να φαίνεται ξεδιπλώνοντας υφάδια της ψυχής του, άλλο τόσο, τα βήματά του χορεύουν στ’ αστέρια και στα σύννεφα, που γίνονται μέρος της ζωής και του έργου του.
Κάποια από τα πρώτα αυτά βήματα, τα έσυρε πάνω στη σκηνή της Αίθουσας Εκδηλώσεων της Αρχιεπισκοπής μας. Πριν από πολλά χρόνια, με μια ερασιτεχνική ομάδα χοροδράματος, πάντα υπό την καθοδήγησή του, μετουσίωσε τις προσευχές και τα Πάθη του Χριστού σε κίνηση, μουσική και φως (αξέχαστη σε όλους η παράσταση στον «Φοίνικα») και από μία τέτοια παράσταση στην «Αίθουσά» μας είναι και η φωτογραφία του σημερινού μας αφιερώματος.
Ο Πέτρος δε χρειάζεται περισσότερες συστάσεις, άλλωστε λίγοι έχουν πετύχει τόσο εύκολα ότι κι αυτός: να τους αναγνωρίζει και να τους αποκαλεί ο κόσμος, απλά με τ’ όνομά τους.
Σ.Γ.
