Όπως πολλές φορές έχουμε ξαναγράψει, οι μικρές καθολικές κοινότητες της διασποράς αποτελούν ζωντανά κύτταρα της τοπικής μας Εκκλησίας. Έτσι και οι καθολικές κοινότητες που υπάρχουν στην πόλη της Πρέβεζας και σε αυτήν των Ιωαννίνων, αποτελούν τμήμα της εκκλησιαστικής επαρχίας της Αρχιεπισκοπής μας της Κέρκυρας, και μάλιστα από τις 18 Μαρτίου 1926 διοικητικά, όταν η Αγία Έδρα προσάρτησε τις καθολικές εκκλησίες της Ηπείρου στην Αρχιεπισκοπή Κερκύρας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας.
Οι κοινότητες αυτές, κάποιες προγραμματισμένες ημέρες μέσα στο χρόνο και συνήθως την τελευταία Κυριακή του μήνα, δέχονται την επίσκεψη του Λειτουργού της Ηπείρου π. Ioan Robert Reikli. Η ευκαιρία, δόθηκε αυτή τη φορά, με αφορμή την εορτή του Αγίου Ανδρέα προστάτη της καθολικής Εκκλησίας και του φερώνυμου ναού στην πόλη της Πρέβεζας, αλλά και της προσκυνηματικής επίσκεψης μελών του κλήρου και των μοναχουσών στις καθολικές αποστολές της Ηπείρου.
Η παρουσία καθολικών στην Ήπειρο χάνεται στα χρόνια της βενετικής κυριαρχίας στον Ιόνιο χώρο, όταν στις περιοχές αυτές λειτουργούσαν, κινητές συνήθως, αποστολές διαφόρων μοναχικών Ταγμάτων. Οι πρώτοι Καθολικοί, ήρθαν στην Πρέβεζα στα τέλη του 13ου αιώνα και η καταγωγή τους ήταν από την Βενετία. Η Καθολική Κοινότητα της πόλης εμπλουτίστηκε στο διάβα των αιώνων από στρατιωτικούς και εμπόρους. Στα μέσα του 19ου αιώνα προστέθηκαν 150 περίπου Ιταλοί που ήρθαν στην Πρέβεζα από την περιοχή της Απουλίας, ως πολιτικοί πρόσφυγες. Οργανωμένη ενορία, όμως, υπήρξε από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μέχρι το 1946. Από τα τέλη του 19ου αι., κυρίως με την ανάπτυξη της ιταλικής παρουσίας κατά την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, δραστηριοποιήθηκε τόσο στην Πρέβεζα όσο και στα Ιωάννινα το Τάγμα των Κοινοβιακών Μοναχών του Αγίου Φραγκίσκου, το οποίο είχε ιδρύσει κι ένα σχολείο για τα παιδιά των καθολικών και όχι μόνον οικογενειών της περιοχής. Στην πόλη της Πρέβεζας, μέσα στο χρόνο, υπήρξαν συνολικά τέσσερις Καθολικές Εκκλησίες, όπως επίσης και σχολείο, καθώς και το Μοναστήρι των Φραγκισκανών. Ο Ενοριακός Ναός του Αγίου Ανδρέα, ο μόνος που σώζεται σήμερα, χτίστηκε το 1901 με δαπάνες του Αυτοκράτορα της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκου Ιωσήφ, για την εξυπηρέτηση των Καθολικών αλλά και των Ευρωπαίων γενικότερα που εργάζονταν στην ευρύτερη περιοχή. Τότε η Πρέβεζα διέθετε και Προξενείο της Αυστρίας, καθώς και πολλών ακόμη κρατών και βασιλείων της Ευρώπης. Πάνω από την κεντρική είσοδο του Ναού, υπάρχει έως σήμερα αναρτημένη μία επιγραφή, που τοποθετήθηκε εκείνη την εποχή για να μνημονεύσει τη χορηγία και το γεγονός.
Ο Ναός εξυπηρετούνταν μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λειτουργούσε κανονικά μέχρι το 1946, όποτε και έκλεισε όταν οι Ιταλοί της Πρέβεζας απελάθηκαν. Χρειάσθηκε να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να τεθεί ξανά σε λειτουργία από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο Βαρθαλίτη. Το 2003 μία μεγάλη πυρκαγιά, που την θυμούνται ακόμα οι Πρεβεζιάνοι, προξένησε την ολοκληρωτική καταστροφή του εσωτερικού και άλλες σημαντικές ζημίες στο Ναό, που αποκαταστάθηκαν από τον Αρχιεπίσκοπο πρώην Κερκύρας Ιωάννη Σπιτέρη το 2005.
Την Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022, προεόρτια του Αποστόλου Ανδρέα, ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος π. Γεώργιος Αλτουβάς, οι π.π. Ρόμπερτ Reikli και Ρωμανός Cerantola, ο Διάκονος Δημήτριος, μοναχές του Τάγματος των Φραγκισκανών της Ιεράς Καρδίας του Ιησού και της Θεϊκής Αγάπης και μερικά μέλη της Κάριτας Κέρκυρας, πλαισίωσαν την μικρή καθολική κοινότητα της πόλης και έψαλλαν κατά τη διάρκεια της αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας. Μετά τη Θεία Λειτουργία προσφέρθηκε στον ίδιο χώρο του ναού ένα μικρό κέρασμα και ακολούθησε μία επίσκεψη στην πόλη.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο Αρχιεπίσκοπος, συνοδευόμενος από τον π. Ρόμπερτ και τον Διάκονο Δημήτριο, επισκέφθηκε την κοινότητα των Ιωαννίνων, που αποτελείται κυρίως από γυναίκες γερμανικής, αυστριακής και ιταλικής καταγωγής, παντρεμένες με ηπειρώτες, που γνώρισαν συνήθως κατά τη διάρκεια των φοιτητικών τους χρόνων. Οι κυρίες αυτές έχουν από καιρό οργανώσει μία μικρή κοινότητα, συμμετέχοντας ενεργά στις μηνιαίες αυτές συναθροίσεις στο παρεκκλήσιο της Αγίας Οικογενείας. Παρόντες στη Θεία Λειτουργία ήταν επίσης μερικοί μετανάστες, κυρίως από την Αφρική, που φιλοξενούνται σε διάφορες δομές της ευρύτερης περιοχής.
Η Αρχιεπισκοπή μας αναγνωρίζει τις ποιμαντικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι καθολικοί της διασποράς και την αναγκαιότητα, αλλά και την απαίτηση που υπάρχει για μία συχνότερη επικοινωνία με το Λειτουργό και την Εκκλησία. Όσο μάλιστα αυξάνονται οι κοινότητες αυτές, τόσο μεγαλώνουν και οι ανάγκες τους. Ο Θεός να δώσει να υπάρξει σύντομα ένας μόνιμος Λειτουργός για την διαποίμανση και την εξυπηρέτηση των πιστών, κυρίως αλβανικής καταγωγής, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Περιφέρειας της Ηπείρου.
Σ.