Μία από τις πλέον ιδιαίτερες και διαδεδομένες εορτές στο λειτουργικό ημερολόγιο της Καθολικής Εκκλησίας είναι αυτή του Χριστού Βασιλέα του Σύμπαντος. Φέτος, με κλειστούς τους ναούς και χωρίς τη συμμετοχή πιστών, η Εκκλησία μας θα την εορτάσει -μοναχικά- την Κυριακή 22 Νοεμβρίου.
Οι ρίζες της εντοπίζονται το 1899, όταν ο Πάπας Λέων ΧΙΙΙ, καθιέρωσε, την 11η Μαΐου ως την ημέρα της αφιέρωσης των ανθρώπων στην Ιερά Καρδία του Ιησού. Λίγα χρόνια μετά, το 1923, κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Ευχαριστιακού Συνεδρίου της Ρώμης, ο Πάπας Πίος ΧΙ επικύρωσε το αίτημα 340 καρδιναλίων, Αρχιεπισκόπων, Πρελάτων και Πρωθηγουμένων, που ζητούσαν “για να αποκατασταθούν οι προσβολές που έγιναν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού από τον επίσημο αθεϊσμό, η Αγία Εκκλησία να καθιερώσει μία λειτουργική πανήγυρη, η οποία υπό τον τίτλο του Βασιλέα Χριστού, θα διακηρύσσει επίσημα τα κυριαρχικά δικαιώματα του βασιλικού προσώπου του Ιησού Χριστού, ο οποίος ζει στην Ευχαριστία και βασιλεύει, με την Ιερή του Καρδία, στην κοινωνία”.
Είναι μία εποχή που η Ευρώπη βγαίνει λαβωμένη από τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, έχοντας γνωρίσει τον ολοκληρωτισμό και τη βία στην πιο ακραία της έκφραση, αλλά και μία περίοδος που η Εκκλησία αισθάνεται να απειλείται από την ίδρυση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών το 1922 και επιχειρεί να λάβει μέτρα για να αντιμετωπίσει, αυτό που η ίδια αποκαλεί άκρατο υλισμό και αθεϊσμό.
Τελικά ο Πάπας, με την Εγκύκλιό του “Quas Primas” την 11η Δεκεμβρίου 1925, καθιέρωσε την εορτή, την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, παραμονή της μεγάλης εορτής των Αγίων Πάντων. Η λειτουργική αυτή παράδοση, έχει πλέον μεταφερθεί την 34η Κυριακή της Κοινής περιόδου, στα τέλη του μηνός Νοεμβρίου.
Η σημειολογία που εμφανίζει το Χριστό ως Βασιλέα του Σύμπαντος, δηλαδή το αποκορύφωμα και η ανακεφαλαίωση των πάντων στο πρόσωπό του, είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Είναι γεγονός πως σε όλη του την επίγεια ζωή, ο Χριστός, διακήρυττε διαρκώς ότι σκοπός του δεν ήταν να υπηρετηθεί αλλά να υπηρετήσει. (Βλ. Ματθαίος 20,28). Η Ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται σε αυτή τη λειτουργική παράδοση της Καθολικής Εκκλησίας και συνδέεται με τη συγκεκριμένη πανήγυρη, προέρχεται από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (18,28-38) και περιγράφει τη συνάντηση του Ιησού, στο πραιτώριο, με τον Πόντιο Πιλάτο:
“Ο Πιλάτος μπήκε πάλι μέσα στο πραιτώριο, διέταξε να φέρουν τον Ιησού και τον ρώτησε: «Εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων;» Ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Το ρωτάς αυτό από μόνος σου ή σου έχουν μιλήσει άλλοι για μένα;» «Μήπως εγώ είμαι Ιουδαίος;» του απάντησε ο Πιλάτος· «ο λαός ο δικός σου και οι αρχιερείς σε παρέδωσαν σ’ εμένα· τι έκανες, λοιπόν;» Ο Ιησούς απάντησε: «Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται απ’ αυτόν τον κόσμο· αν η βασιλεία μου προερχόταν απ’ αυτόν τον κόσμο, οι στρατιώτες μου θα αγωνίζονταν να μην πέσω στα χέρια των Ιουδαίων αρχόντων. Αλλά η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται από ’δω». Του λέει τότε ο Πιλάτος: «Είσαι, λοιπόν, βασιλιάς;» «Ναι, είμαι βασιλιάς, όπως το λες», αποκρίθηκε ο Ιησούς. «Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια· όποιος αγαπάει την αλήθεια καταλαβαίνει τα λόγια μου”.
Από τη μία έχουμε την εξουσία του αντιπροσώπου της ρωμαϊκής εξουσίας που παραδίδεται, τελικά, στη θέληση του ιερατείου του Ισραήλ, όχι για να ανακρίνει και να δικάσει, αλλά για να καταδικάσει τον Ιησού. Από την άλλη, έχουμε τον ανυπόδητο Ιουδαίο, ατενίζοντας το μαρτύριό του, να προσδιορίζει με τον όρο «Βασιλέας» όχι αυτόν που εξουσιάζει και κυβερνά, αλλά εκείνον, που ως δημιουργός του Σύμπαντος κόσμου και των ανθρώπων του, υποστηρίζει και θεμελιώνει τη Δημιουργία του, χτίζοντας την ιστορία του κόσμου, τον οποίον ήρθε να υπηρετήσει, αλλά και προσκαλώντας τον να γίνει και ο ίδιος -κατ’ εικόνα και ομοίωση- μέρος αυτής της Δημιουργίας.
“Εγώ γι' αυτό γεννήθηκα και γι' αυτό έχω έλθει στον κόσμο να κηρύξω την αλήθεια. Και κάθε ένας ο οποίος αισθάνεται μέσα του διάθεση και πόθο για την αλήθεια, ακούει, δέχεται και εφαρμόζει την διδασκαλία μου και έτσι γίνεται πολίτης της ουρανίου βασιλείας μου” λέει ο Χριστός στον Πιλάτο, αλλά τα λόγια του δεν είναι μία επίδειξη δύναμης, αλλά μία απόδειξη της μαρτυρίας που ήταν διατεθειμένος να δώσει, προσφέροντας θυσία τον εαυτό του και μένοντας πιστός στη μοναδική του αλήθεια, την αλήθεια που άλλαξε -με το σταυρικό του θάνατο- την ανθρώπινη ιστορία.
Έχει ενδιαφέρον, μάλιστα, το γεγονός ότι η εορτή αυτή, εντοπίζεται στα εορτολόγια και άλλων χριστιανικών ομολογιών, όπως των Αγγλικανών, των Πρεσβυτεριανών, των Λουθηρανών και των Μεθοδιστών.
Η πανήγυρη του Χριστού Βασιλέα έχει καθιερωθεί στη χώρα μας ως εορτή για την καθολική νεολαία, η οποία θεωρεί το Χριστό Βασιλέα του Σύμπαντος προστάτη και καθοδηγητή της. Έτσι και στην Κέρκυρα, όταν, πριν από 67 χρόνια, ιδρύθηκε το πρώτο παράρτημα της Ένωσης Καθολικής Νεολαίας Ελλάδος, αυτόματα έθεσαν την Οργάνωση και τους σκοπούς της υπό την προστασία του Χριστού Βασιλιά.
Πιο συγκεκριμένα, την 23η Μαρτίου 1953 συστάθηκε υπό την σκέπη της Παναγίας Ευαγγελιστρίας “Annunziata” η Α.Κ.Ν.Ε., η Αδελφότητα Καθολικών Νεανίδων Ελλάδος – Οργάνωση Κέρκυρας και την 29η Μαρτίου 1953, ιδρύθηκε από τον ιησουίτη ιερομόναχο Δομήνικο Βουτσίνο, το γνωστό φρουρό του Εξώμπουργου στη Τήνο, η Διοίκηση Κερκύρας της Ένωσης Καθολικής Νεολαίας Ελλάδος. Την οργάνωση έσπευσε να αναγνωρίσει με το υπ' αριθ. πρωτ. 400/13-06-1956 έγγραφό του ο τότε Αποστολικός Διαχειριστής της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Κερκύρας, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών, Μάριος Μακρυωνίτης.
Στις 2 Ιανουαρίου 1979 επί Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Αντωνίου Βαρθαλίτη, εκδόθηκε και το Καταστατικό της Οργάνωσης, όπου στα τριάντα του άρθρα διατύπωνε τους σκοπούς της, τις υποχρεώσεις των μελών και τον τρόπο λειτουργίας της Οργάνωσης. Παράλληλα προέβλεπε τη διάκριση της Ε.Κ.Ν.Ε. σε δύο τμήματα για παιδιά Δημοτικού - Γυμνασίου [προ - Ε.Κ.Ν.Ε.] και Λυκείου - ενηλίκων [Ε.Κ.Ν.Ε. Ενορίας πόλεως και Ενορίας Ιεράς Καρδίας του Ιησού] αντίστοιχα. Οι Οργανώσεις των νέων, αντιπροσωπεύονταν τόσο στο Συμβούλιο Καθολικής Δράσεως Αρχιδιοικήσεως Κέρκυρας, όσο και πανελλαδικά, κυρίως μετά το 1985, στην Πανελλήνια Ένωση Καθολικής Νεολαίας Ελλάδος [Π.Ε.Κ.Ν.], την μετέπειτα δηλαδή Συντονιστική της Επιτροπή.
Πληροφορίες για την οργάνωση τμημάτων νεολαίας στην Καθολική Εκκλησία της Κέρκυρας έχουμε από πολύ παλαιότερα, τόσο στον ενοριακό τομέα όσο και στα καθολικά σχολεία που δραστηριοποιούνταν στο νησί. Η πρώτη πάντως υπεύθυνη προσπάθεια πραγματοποιήθηκε το 1918 από τον αείμνηστο κερκυραίο Ιερέα Γουλιέλμο Ρέδιτ, ο οποίος με τις παιδικές του χαρές και κατασκηνώσεις σε Κέρκυρα, Αθήνα, Βόλο και Θεσσαλονίκη συγκέντρωνε εκατοντάδες καθολικά παιδιά γύρω από την Εκκλησία.
Όταν το 2003 μου ζήτησαν να γράψω ένα φυλλάδιο για τα πενήντα χρόνια της Ε.Κ.Ν.Ε. στην υπηρεσία της τοπικής Εκκλησίας, μεταξύ άλλων σημείωνα: “Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς για την Οργάνωσή μας; Μεγάλοι και μικροί θυμούνται με πραγματική νοσταλγία τις στιγμές ξεγνοιασιάς και κεφιού που μοιραζόμασταν στους κόλπους της. Κι αν μη τι άλλο, ήταν εκεί που μεγαλώσαμε και ανδρωθήκαμε και δημιουργήσαμε τις παλαιότερες και καλύτερες μας φιλίες, στο πλευρό πάντα των άγρυπνων Αδελφών, πρώτα της Παναγίας της Συμπονοίας και αργότερα του Αγίου Ιωσήφ της Λυών, αλλά και των Φραγκισκανών της Μάλτας. Αλλά και δίπλα στους ακούραστους Εκκλησιαστικούς Παραστάτες, τους αείμνηστους κερκυραίους Ιερείς Σπυρίδωνα Ρουγγέρη, Σωτήριο Βέλλα και Ιωσήφ Βαρθαλίτη, αλλά και στους νεότερους π.π. Πέτρο και Στέφανο Αρμακόλλα, Μάριο Ρήγο και Τζούλιο Γκραμένια. (…)
Ποιος βέβαια θα μπορούσε να ξεχάσει κι όλους τους άλλους Ιερείς της Αρχιεπισκοπής και τις προσπάθειές τους να συμβουλεύσουν, να κατηχήσουν, να υποστηρίξουν τα νέα παιδιά και τις οικογένειές τους; (...) Κι είναι σε όλους αυτούς που αφιερώνουμε αυτές τις λίγες σειρές με σεβασμό και αγάπη για την εργασία τους και όλα όσα μας προσέφεραν απλόχερα. Γιατί ήταν δίπλα σ' αυτές τις Αδελφές και σ' αυτούς τους Ιερείς, που δεχθήκαμε τα πρώτα μαθήματα της χριστιανικής μας ζωής, που ανεξαιρέτως όλους, μας ακολουθούν πάντα, πιστά.
(…) Όλα αυτά τα χρόνια, οι καθολικοί νέοι και οι νέες της Κέρκυρας, στάθηκαν στυλοβάτες στο πλευρό της Εκκλησίας, συμμετέχοντας σε κάθε της εκδήλωση με κέφι και ενθουσιασμό. Στην καθιερωμένη Λιτανεία της Αγίας Δωρεάς, στις πρωτοχρονιάτικες πίτες και εκδηλώσεις, στις εκκλησιαστικές τελετές και όπου αλλού. Αλλά και οι ίδιοι οι νέοι με τις μηνιαίες τους λειτουργίες, την Αρχιερατική για την εορτή του Προστάτη τους Χριστού Βασιλιά κάθε Νοέμβριο, τις εκδρομές και τις χοροεσπερίδες, τα Μνημόσυνα των Μελών, την θρυλική ποδοσφαιρική ομάδα "Ειρηνικός", τις διακηρύξεις για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα θεατρικά, μουσικά, ορχηστρικά, χορωδιακά, καρναβαλικά και χορευτικά σχήματα, μέσα απ' τα οποία αναδείχθηκαν ζωηρά ταλέντα, μέσα από τα διήμερα προσευχής στη Μεσογγή και αλλού και τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις εμβάθυνσης της χριστιανικής πίστης στα διάφορα μέρη της χώρας, μέσα από τα πανελλήνια φεστιβάλ και τις συναντήσεις των Νέων του Κόσμου σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, μέσα από τις παγκόσμιες ημέρες νεολαίας, στο πλευρό του Πάπα, σε κάποια μεγάλη πόλη του κόσμου, όλα αυτά και τόσα ακόμα που θα μπορούσαμε να θυμηθούμε αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, πολύτιμο, που παραμένει νοσταλγικό κι αξέχαστο. Και μαζί μ' αυτά, οι ομάδες μουσικής, χορού και κυρίως θεάτρου, απ' όπου όλοι και όλες περάσαμε, στολίζοντας τις ενοριακές εορτές, σημαντικές εκκλησιαστικές εκδηλώσεις και επετείους και το τέλος της κατασκηνωτικής, στη Μεσογγή, περιόδου. Ας μην ξεχάσουμε, τέλος, τη γλυκιά θύμηση στους φοιτητές και στους στρατευμένους μας μέσα από το δελτίο "Συνάντηση" αλλά και το φυλλάδιο "Νεανική Εξόρμηση" ένα τόσο κεφάτο δελτίο, που κυκλοφόρησε το 1975 σε τρία μόνο τεύχη”.
Στη σημερινή φωτογραφία παρουσιάζουμε τη σύνθεση του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου της Ε.Κ.Ν.Ε. Κέρκυρας, μετά τη Θ. Λειτουργία του Χριστού Βασιλιά, το 1953, μαζί με τον αδικοχαμένο Αρχιεπίσκοπο Καθολικών Αθηνών και Αποστολικό Διαχειριστή της Αρχιεπισκοπής Κερκύρας Μάριο Μακρυωνίτη (1913-1959), έξω από την είσοδο του ιστορικού Ναού του Αγίου Φραγκίσκου.
Πρόεδρος: Μικάλεφ Νικόλαος
Αντιπρόεδρος: Μπόφας Σπυρίδων
Αντιπρόεδρος Β': Μικάλεφ Μιχαήλ
Γραμματέας: Γκρεκ Ανδρέας
Ταμίας: Φαρούγγιας Λουδοβίκος
Σύμβουλοι: Δελίας Ιωσήφ
Μποτετζάγιας Ανδρέας
Ψάιλας Γεώργιος
Εκκλησιαστικός Παραστάτης ο Ιερέας Σπυρίδων Ρουγγέρης
Σ.Γ.
